Informacja dla rodziców dzieci 3letnich

Kochani Rodzice!


Z radością pragniemy powitać Was w Publicznym Przedszkolu nr 2. Zdajemy sobie sprawę, że pierwsze dni w przedszkolu będą dla Waszych Dzieci, jak również dla Was okresem trudnym. Dziecko zmieni swe najbliższe otoczenie, wkroczy w nieznany świat pełen obcych dzieci i dorosłych, gdzie obowiązują nowe zasady. Dla Was natomiast ulegnie zmianie organizacja życia codziennego. My ze swojej strony postaramy się zapewnić Waszym Dzieciom, jak najlepsze warunki wychowawcze – otaczając je serdecznością, fachową opieką oraz dając im poczucie bezpieczeństwa.
Czas poznawania, przyzwyczajania się do przedszkola, dopasowywania do panujących w nim zasad i reguł, rytmu dnia; czas odnajdywania siebie samego w społeczności przedszkolnej nazywamy procesem adaptacji. Może on trwać od ok. 2 tygodni do nawet 2 miesięcy, a czasem dłużej. Zależy to indywidualnie od każdego dziecka – jego siły charakteru, osobowości, obecnego poziomu rozwoju emocjonalno – społecznego, warunków środowiskowych i wielu innych czynników. W okresie przystosowania się do warunków przedszkolnych niemal u wszystkich dzieci można zaobserwować zmiany w zachowaniu.

W czasie adaptacji do życia przedszkolnego bardzo ważne jest wsparcie rodziców.

 Aby ułatwić dziecku start w przedszkolu:
– poświęcajmy mu dużo czasu, bawmy się z nim,
– często chwalmy go, podkreślając jego dzielność,
– zapewnijmy mu w domu spokojną atmosferę,
– tak organizujmy ranki, aby wyprawa do przedszkola nie odbywała się w pośpiechu, który wywołuje niepokój,
– w początkowym okresie – o ile to możliwe – dobrze jest odbierać dziecko wcześniej, ponieważ 3 latek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi (następnie stopniowo wydłużamy czas rozstania),
– nie składajmy dziecku obietnic, których nie możemy wypełnić ( np. nie obiecujmy, że przyjdziemy po nie wcześniej, jeżeli jest to niemożliwe),
– stosujmy w przedszkolu krótkie pożegnanie – kiedy je wydłużamy dziecko dłużej cierpi,
– nigdy nie straszmy dziecka przedszkolem, czy nauczycielem,
– pozwólmy dziecku zabrać cząstkę domu do przedszkola (np. przytulankę),

– nie okazujmy dziecku własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, ponieważ przekazujemy mu wtedy swoje lęki,

- zachęcajmy dzieci do próbowania różnych pokarmów w przedszkolu. Dzieci często zapominają, że czegoś nie lubią i w towarzystwie rówieśników zjadają wszystko,
– okazujmy mu ciepło, uśmiech, zrozumienie.

 

By jak najlepiej przygotować się do pewnego wkroczenia w przedszkolne progi, już teraz zacznijcie zachęcać i motywować dziecko do:

• samodzielnego ubierania łatwych do zakładania części garderoby np. spodenek lub spódniczek na gumkę, luźnych koszulek, czapek itp.,
•wkładania bucików
•samodzielności podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych,
•samodzielnego mycia rąk,
•spożywania posiłków samodzielnie, posługiwania się sztućcami, picia z kubka.

 

 

Przedszkole jest miejscem nowym nie tylko dla Waszych dzieci, ale także dla Was. Warto abyście poznali zasady i reguły jego pracy.

Jeśli coś was martwi lub niepokoi zachęcamy do stawiania pytań.

Chętnie na nie odpowiemy.

Zachęcamy Was do aktywnego angażowania się w życie przedszkola. Razem możemy kształtować przyszłość naszych dzieci.

 

 

 

 

UBIERANIE DZIECKA DO PRZEDSZKOLA

Właściwe ubieranie dziecka do przedszkola jest szczególnie ważne w kształtowaniu jego samodzielności. Wygodne ubranie, które dziecko może łatwo rozpiąć, ściągnąć, zdjąć czy podciągnąć wpływa korzystnie na szybkość jego samodzielnych działań i poczucie osiągania sukcesu.

Jakie ubrania, jakie obuwie?

·         Spodnie, spódniczki na gumkę, ani za luźne ani za ciasne

·         Nakrycie głowy, także w okresie letnim

·         Buty wyjściowe: bezpieczne, łatwe do zakładania, zapinane na rzepy lub zasuwane

·         Kapcie na gumowej podeszwie, zakryte, nie sznurowane, łatwe do założenia

·         Biżuteria – zostaje w domu

 

Jak ubierać? Na „cebulkę”, która najlepiej zabezpiecza przed przegrzaniem lub zziębnięciem.

Zapasowa bielizna i ubranie: są to rzeczy, które leżą w przedszkolu i są wykorzystywane, gdy zachodzi tego potrzeba np. majteczki, bluzka, rajstopki.

Ubiór 3-latka a samodzielność w korzystaniu z toalety:

Dzieci sygnalizują swoje potrzeby fizjologiczne w ostatniej chwili i wtedy liczy się każda sekunda. Jeśli dziecko ma na sobie spodnie na gumkę to samo może je szybko ściągnąć i zrobić siusiu. Natomiast, gdy ma na sobie spodnie dżinsowe, zapinane na metalowy guzik i suwak, to musi wykonać dodatkowo kilka trudnych dla niego czynności. Najpierw musi poradzić sobie z guzikiem, który na ogół trudno się rozpina. Potem musi rozpiąć metalowy suwak, w który czasem „wsuwa się” za długa koszulka czy bluzeczka. Taka nerwowa szamotanina opóźnia lub blokuje właściwe spełnienie potrzeby i często kończy się zmoczeniem rzeczy. Nauczycielka zawsze gotowa jest do pomocy maluchowi ale czy zdąży pomóc wszystkim mając kilkanaście dzieci w grupie?

Dzieci w przedszkolu myją ręce z podciągniętymi rękawami by ich nie zmoczyć.
Jest to możliwe tylko wtedy, gdy rękawy bluzeczek są odpowiednio luźne. Gdy są za ciasne i nie dają się podciągnąć, dziecku bardzo trudno będzie ich nie zmoczyć.

Kapcie – najlepsze są kapcie na gumowej podeszwie, zapinane na rzepy bo dziecko może samo je założyć i zapiąć. Kapcie wiązane nie nadają się, gdyż żaden 3-latek nie potrafi wiązać sznurówek. Przy tym sznurowadła plączą się, robią się na nich supły, wypadają, gubią się. Buty do chodzenia po dworze powinny być wygodne i na tyle luźne by dziecko samodzielnie mogło włożyć do nich stopy, bez specjalnego wciskania. Najlepiej, gdy buty zapinane są na rzepy bo wtedy dziecko samo potrafi je włożyć i zapiąć, czyli szybko staje się samodzielne. Buty sznurowane zdecydowanie wydłużają czas ubioru i opóźniają wyjście do ogrodu. Ale przed wszystkim ograniczają dzieci w osiąganiu samodzielności w zakresie ich możliwości. Za małe lub zbyt ciasne buty są przyczyną wielu trudności podczas zakładania, często kończących się płaczem. Tych negatywnych reakcji emocjonalnych warto uniknąć, można im łatwo zapobiec kupują luźne i wygodne buciki.

(na podst. ”Wspomaganie rozwoju dzieci trzyletnich” E.Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska)